Ir o contido principal
Espere, por favor...

Enjeitado! (¡Expósito!)

A Mulher. Revista Ilustrada das Famílias
Linguaxe
Portugués
Xénero
Cuento
34
Páxinas
Nº 34, p. 267 – Nº 35, pp.275-276 – Nº 36, p. 284 – Nº37, p. 291 – Nº 38, pp. 299-300 – Nº 39, pp. 308-309 – Nº 40, 316-317 – Nº 41,327-328
Data
1883

Resumo

El expósito Maximino ha sido adoptado por una pareja de campesinos brutales e ignorantes. Lo utilizan como fuerza de trabajo y saco de golpes y gritos. El niño pasa hambre y duerme en el pajar con el perro Girante, su única fuente de afecto. Recibe todo tipo de castigos bárbaros (el padre le llena la boca de pimienta porque no le ha traído el tabaco que le pidió). Tras una corta vida de sufrimiento Maximino muere cuando su madre adoptiva lo manda a hacer un recado absurdo bajo una terrible tormenta y cae al río.

Violencia de/contra as mulleres

Violencia cometida por una mujer. La madre adoptiva de maltrata física y verbalmente a su hijo adoptado, el expósito Maximino (el padre también). La mujer-fiera: “mas a mãe olhava-o, envolvia-o no seu olhar de fera”

Falta de afecto básico:“Nem uma palavra de mimo, de afago, que dá a todos os pequeninos, até mesmo aos animaes havia para aquela criatura pálida e raquítico (…)”

No cubren sus necesidades básicas: pasa hambre y duerme en el pajar

Violencia física: bofetones, golpes – “tirou alucinada um tamanco e mesmo de longe -zás, acertou-lhe na cabeça”, trabajo extenuante

Violencia verbal: “Falavam-lhe sempre desabridamente”, “Má morte o coma!”

Violencia estructural: la situación de las inclusas y orfanatos en el siglo XIX, la naturalización del trabajo infantil

Violencia cultural: la violencia naturalizada contra la infancia

Localización orixinal

Biblioteca Nacional de Portugal, J. 1658 B. No disponible en estos momentos, a 12/07/24, para reproducción o consulta.

Data

16 Jul 2024

Espazo(s)

Portugal

Personaxes

Maximino, el perro Girante, su madre y padre adoptivos, las gentes del lugar.

Publicación de libros

COSTA LOPES, Ana Maria (2023). “Enjeitado!”. Elisa Curado (1858-1933). Uma mulher de causas, pp. 190-207. Lisboa: Universidade Católica Editora.

Autoría

Elena Losada Soler