Sabía tanto como sabían as demais mulleres, cos seus pequenos saberes invisibles, e porén, el o dixera, sabía ler e pensar e, pensando, podía facer tanto como os homes máis afamados do meu tempo. E xurei que chegaría un día en que dedicaría o meu tempo ao saber (…) e nunca máis ser filla de boticario, nin criada de libreiro, nin amante de filósofo. A el chegáralle o tempo de escribir, pois a min chegárame o tempo de ser Hélène.