Lieg aguest tèxte e indica s’es següentes senténcies son vertadères o fausses:
Aué ei eth darrèr dia de classa abans des vacances de Setmana Santa. Es dus amics, Marcèu e Miquèu, son en bar dera facultat.
Miquèu- Fin finau, gojat, vien uns beròis dies de vacances!
Marcèu- Tiò, òc, companh!
Miquèu- Tè! Qu’arriben Anna e Pèir.
Anna e Pèir (amassa)- Òla gojats!
Pèir- E premanitz es vacances!?
Marcèu- Non, non, encara non. Ara hèm a córrer ues bones bières. Ah, ah, ah! E vosati, ce qu’auetz pensat, parelheta?
Pèir- Non mos hicam d’acòrd. A jo, me shaute fòrça anar tara montanha, hèr senderisme, caushigar nhèu, se n’i a. E sustot, m’agrade un pialèr dromir en tenda de campanha, maitiar e anar a préner era arrosada, caminar e dempús hèr un bon esdejoar. Contunhar era caminada enquiath meddia e trapar un bon lòc tà plantar era tenda.
Marcèu- Coma ac hès a lúder!
Anna- Un aute viatge, Pèir?! Sabes que ne sò harta, e ben harta, d’anar-i lèu totes es dimenjades qu’auem liures. E ja n’auem parlat!
Miquèu- Òsca, Marcèu! B’auem hèsta! Eth nòste engüeg se’n va!
Anna- Non me shaute bric maitiar mòrta de heired, tostemp esperluada damb es peus camalic-camalac e plea de tròci de cames e huelhes punchudes. E sustot, çò que m’agrade lèu bric, çò qu’ei de pejor, que i a babaus pertot, petiti e gròssi. Brrrrrr!
Marcèu (damb arridolet trufandèr)- Ja ac creigui!
Pèir- Mau amic!
Anna- Pèir, ja èm d’acòrd, non insistisses e no’n parlem mès! Papa mos dèishe er apartament de Sitges. Vien dies de bon temps, e è talent de préner eth solei ena plaja, e dilhèu tanplan banhar-me-i s’era aigua ei un shinhau cauda. E tu ath cant de jo, estacat. Ah, ah, ah!
Pèir- Praube de jo!!!
———————————